Een haan kraait ergens in de verte, vogels fluiten dwars door zijn gekraai heen en de eerste zonnestralen zoeken hun weg door het venster. De hectiek van mijn dagelijkse leven in Nederland is hier ver naar de achtergrond verdwenen. Eens in de zoveel tijd iets écht helemaal voor jezelf doen, is een verademing en een verrijking. Daarom ging ik deze maand op yogaretreat in Spanje, om te ontspannen en tijd voor mezelf te hebben. Een terugblik op vijf dagen yoga, mediteren, goddelijk eten en drinken, met een mooie groep mensen om me heen.
De gigantische tuin van B&B Can Portell is de locatie van de retraite. Palm- en olijfbomen sieren de tuin, hangmatten hangen her en der tussen de bomen en de hemelbedden die door de tuin heen staan, nodigen uit tot een dutje. Tot rust komen is hier prioriteit. De B&B ligt op een half uurtje rijden van het vliegveld bij Gerona en vanaf Can Portell is het een kwartiertje rijden naar de stad Gerona. Ver genoeg weg van de drukte van de stad, maar niet helemaal afgelegen.
Wat ik van de retreat kon verwachten, wist ik van tevoren niet zo goed. Ik kende niemand (dacht ik, bleek toch iemand te kennen!), wist niet op welke plek ik terecht zou komen én ik had geen idee hoe het programma zou verlopen. Waar ik in mijn werk altijd graag de controle heb en veel plan, kwam dat nu even tot stilstand. Om mij heen zag ik de andere deelnemers zich iedere dag meer openstellen en ik kon niet anders dan meegaan in die flow.
Kleurenexplosie
Overnachten in deze B&B is al een belevenis op zich. Zo staan er in de tuin diverse woonwagens en caravans waarin je kunt slapen. Binnen in de B&B is het een ware kleurenexplosie. Alle kamers hebben een eigen naam (‘De Roze Doos, ‘De Heilige Maagd’) en het huis doet wat hippie-en Pippi Langkous-achtig aan. Oilily-servies, schilderijen in gouden lijsten, roze tegeltjes in de badkamer en kanten gordijntjes; het past allemaal.
Zingen en yoga?
Met twintig retreat-deelnemers is het volle bak in de B&B. Twee oud-yogadocenten van mij, Marleen en Lotte, geven de lessen, meditaties en ademhalingsoefeningen. Daarnaast is er Renée, ze zingt en speelt gitaar tijdens sommige lessen en in de avond. Ze zingt mantra’s (muzikale herhaling van korte zinnen als het ware). Bij de openingsavond vertelt ze dat het wellicht weerstand kan oproepen, omdat het iets nieuws is voor veel van ons. Ik weet ook niet wat ik ervan moet denken: zingen tijdens een yogaretreat. We zullen zien.
Goed eten én yoga
Dagelijks starten we om 8 uur met een yogales en gaan we daarna door naar het ontbijt. Het is fantastisch weer, dus: ontbijten in de zon. Dan is er vrije tijd en om 13 uur een uitgebreide lunch. Het eten wordt verzorgd door de kok van de B&B en zij weet écht hoe belangrijk goed eten is. Dan is er weer vrije tijd en volgt er een yogales. 19 uur diner met wijn en daarna nog een concert van Renée met de mantra’s. Met een enigszins sceptische blik kom ik de tweede avond bij het optreden aan. Maar: ik kan niet anders zeggen dan dat ik meteen door haar stem werd meegevoerd en het prachtig vond. Zweverig of niet, muziek werkt door.
Naar mezelf kijken
Als schrijver is het mijn vak en de kunst om plekken, mensen, verhalen en de verhalen achter verhalen op te tekenen. Maar als het over mezelf gaat, is het ineens een ander verhaal. Om daarover te schrijven, moet ik van een afstandje naar mezelf kijken. Dat is lastig; naar jezelf kijken. Alle goede en minder mooie eigenschappen komen in alle glorie naar boven. Maak daar maar eens een mooi verhaal van. Het valt niet mee, maar het helpt wel dat er nog 19 anderen daarmee bezig zijn. Nog nooit heb ik zoveel saamhorigheid in één groep gevoeld. Alsof we allemaal in die vijf dagen tijd even flink wilden doorpakken.
Accepteren en doorgaan
Wie denkt dat een yogaretreat ongeveer zoveel is als op een yogamat liggen chillen met je ogen dicht, heeft het mis. Zeker, er is veel ontspanning, maar het is vooral: veel spanning loslaten. Accepteren dat niet alles gaat zoals je wilt en verder gaan met je leven.
Thuiskomen
De retreat voelt als thuiskomen. Ik weet dat ik op een veilige plek ben aanbeland, dat ik mezelf kan zijn. Het maakt niet uit hoeveel post er binnen komt en hoe de planten erbij staan. Zodra ik de deur opendoe, kom ik daar vanzelf achter. De planten geef ik water, mijn post neem ik door en ik gooi weg wat ik niet nodig heb.
Zo gaat het bij de retreat ook. Op tijd wateren, weggooien wat ik niet meer nodig heb en met mezelf onder de arm doorgaan. Thuis is waar ik me veilig voel, dat heb ik geleerd. En dat neem ik mooi overal mee naar toe.
Mooi lieve Simone! ❤️