Wat krijg je als je twaalf net afgestudeerde kunstenaars een week lang in het pakhuis Extrapool laat werken aan hun eigen nieuwe kunstwerken? Juist: twaalf hele diverse, bizarre en kleurrijke werken, verspreid door het hele gebouw, ingegeven door compleet verschillende ideeën. Extrapool (podium en productiehuis voor sound, art en print) nodigde de pas afgestudeerde kunstacademiestudenten uit om in de expositie Destillaat #19 een kunstwerk te maken dat is gebaseerd op hun eigen afstudeerproductie: oud versus nieuw.
Een gigantische zeehond is het eerste werk dat opvalt wanneer je Extrapool binnenkomt. Het hele pand is ingericht als expositieruimte: van de kelder tot aan de wc’s en het kantoor. De zeehond op de benedenverdieping is het werk van Willem de Haan, genaamd Greetings. In de zeehond van papier-maché met acrylverf staat ‘Groetjes van Willem de Haan’ geschreven alsof het letters zijn die je in het zand schrijft. Bij het werk staat een klein zeehondje dat is gemaakt van gefrituurde aardappel. En je kunt als bezoeker een film bekijken waarin Willem vertelt over het maken van zeehondenchips: een knipoog naar de gigantische zeehond.
Grafische prints
“Dit zou ik zo bij mij thuis aan de muur hangen”, zegt een bezoeker terwijl hij kijkt naar een werk van Ai Hashimoto. Ook de kinderen die erbij staan vinden het werk echt heel cool. Een golvend behang dat iets van de muur afstaat, lijkt het. De werken van de kunstenaars komen op verschillende plekken in het pakhuis terug. Zo is er aan de andere kant van het pand ook werk van Ai te zien. Dit is met de stencildrukker van de drukkerij die bij Extrapool hoort, gemaakt. “We ondersteunen de kunstenaars bij het drukwerk”, vertelt Annette Knol, programmeur bij Drukwerkplaats (de drukkerij bij Extrapool). “Vaak komen zij met het idee en helpen wij ze met de juiste machines.”
Bij de kunstwerken is ook een handleiding voor de bezoekers gemaakt, zoals bij What is the blue house dreaming about? van Aurélie d’Incau. Ze onderzocht in de week waarin ze in Extrapool verbleef en aan haar kunstwerk werkte, hoe ze 3D-animeren op verschillende manieren in kan zetten. “Ik zag zo’n Chinese kat met zo’n bewegend armpje en wilde met die beweging iets doen”, vertelt Aurélie. Ze maakte een groot kijkdoos-achtige huis, waarin verschillende elementen bewegen: een schommelstoel, een klok en een vrouw. “Je moet wel echt de tijd nemen om in het huis te kijken, zodat je alle bewegingen goed ziet”. De handleiding die ze bij haar werk maakte, beschrijft hoe je schommelstoel zelf thuis kunt maken. “Ik houd van kunst waarmee iedereen aan de slag kan. Een soort van Ikea-kunst.”
Documentatiekunst
Op dezelfde verdieping als Aurélie staat Cas Banierink met zijn werk. Ze exposeren beiden in een kantoorruimte, waardoor het soms zoeken is naar de werken. Cas heeft zijn afstudeerproductie uitgestald: allemaal briefjes en papieren met notities, gedichten, korte verhalen en gedachtenspinsels liggen op de grond en zijn tegen het bureau geplakt. “Je ziet hier vier jaar aan mijn ideeën voor kunstwerken liggen”, zegt Cas. “Alsof ik ben doorgedraaid in het documenteren van mijn gedachten.”
Destillaat #19 biedt jonge kunstenaars een podium om hun werk verder te ontdekken, wat resulteert in hele concrete werken zoals een nieuw behang, maar ook in hele abstracte en vage ideeën die je niet meteen kunt thuisbrengen. De kunstenaars hebben mooi gebruikt gemaakt van de ruimtes waarin ze exposeren, waardoor het pand ook meer gaat leven. De mix van grafische prints, persoonlijke kunstwerken en meer bizarre objecten, maakt dat de expositie wel blijft hangen.
Dit artikel verscheen eerder al op Nijmegencultuurstad.nl
