Kaarsjes flikkeren zachtjes, het publiek staat gefascineerd te kijken naar de vierkoppige band Tender Falcons en al bij de ingang zijn de tonen te horen die de zangeres van de band op haar keyboard speelt. Op de eerste verdieping staat in het schemerlicht dat door het hoge raam in de salon valt, zanger Tommy Ebben zachtjes heen en weer te deinen op de trompetklanken van de trompettist die naast hem zit. In Huize Frankendael in Amsterdam is de zogenoemde Soirée weer in volle gang. Een avond vol muziek, theater, verhalen over de geschiedenis van het landhuis en kunst en dit keer in het thema ‘De Pleziertuin’.
Deze pleziertuin is een begrip uit de achttiende en negentiende eeuw. In die tijd richtte de eigenaar een heuse tuin in achter het enorme landhuis, waarin mensen zich konden vermaken. Schommels stonden in de tuin, maar er werden ook feesten gegeven, vertelt één van de rondleidsters van de avond. Gewapend met een lantaarn leidt ze bezoekers rond door de donkere tuin en vertelt ze over de geschiedenis van de tuin en het landhuis. Onderweg staat het publiek stil bij één van de pleziertjes: een meisje dat een circusact doet aan twee doeken die aan een boom bevestigd zijn. In sierlijke poses hangt ze in de rode doeken, terwijl ze begeleid wordt door een cellospeler. Ze wikkelt zich erin, blijft even hangen in de lucht en draait er dan weer uit.
De verhalenverteller
Niet alleen in de tuin van Huize Frankendael is er ruimte voor plezier. Binnen in de Grote Salon, een hoge, ruime kamer waarin een gigantische kroonluchter hangt, staat Sahand Sahebdivani, de verhalenverteller van de avond. Terwijl hij zijn verhalen over de 1001-nachten uitstrooit over het publiek, zwaait hij in zijn enthousiasme met zijn handen. Hij betrekt het publiek erbij door ze ‘oh’ en ‘ah’ te laten roepen op bepaalde momenten en sommige passages aan te laten vullen. Zijn verhalen over prinsessen en verre landen maken dat de bezoekers even wegdromen.
Intieme sfeer
In de salon tegenover Sahebdivani neemt Tommy Ebben, samen met de trompettist Pepijn, het publiek mee, . Het licht is gedimd en de schaduwen van de raamkozijnen zijn te zien op de muur achter de muzikanten. “Ik vind het hier alleen al mooi door de setting. Het is echt een bijzondere plek”, vertelt een bezoeker. De rauwe stem van Ebben vult de ruimte en vooral als het duo tweestemmig zingt, is de muziek goed. “Die trompet voegt echt iets toe aan het optreden. Het is mooier dan alleen met een gitaarbegeleiding”, zegt een andere bezoeker.
Fotografie
Tussen de optredens door, is er ook tijd voor het bekijken van verschillende kunstwerken die door het hele landhuis heen hangen. Aan de wanden in de gangen zijn bijvoorbeeld foto’s en tekeningen van diverse kunstenaars te zien. Zo hangen er foto’s van verzamelaar Reyn van der Lugt , die onderdeel zijn van de tentoonstelling Wenn wir dich nicht sehen, siehst du uns auch nicht. In deze expositie zijn zwart-wit foto’s opgenomen die het verleden van Huize Frankendael laten zien. Zowel landschappen als portretfoto’s zijn er te zien. Deze tentoonstelling is ook buiten de Soirée te bekijken.
De Pleziertuin doet zijn naam eer aan tijdens deze Soirée. Bij de optredens van de bandjes wordt het publiek meegenomen in de intieme sfeer, door het gedimde licht en de rustige klanken van de muziek. De rondleiding buiten maakt dat het publiek meer betrokken raakt bij de geschiedenis van het landhuis en samen met de verhalenverteller en kunstwerken door het huis, maakt dat deze avond tot een heuse plezierige beleving.
