Achter de menigte aanrennen, ik dacht dat het niks voor mij was. Maar, tijdens het draaien van een item dinsdag, over de petitie van een groep tegenstanders van de amnestiewet, bleek dat ik wel degelijk van de actie ben.
Het begon rustig, mensen verzamelden zich op een plein, vanwaar ze naar De Nationale Assemblee zouden lopen om daar de petitie tegen de amnestiewet aan te bieden aan de waarnemend voorzitter van De Nationale Assemblee. Ik filmde de speeches die op het plein werden gehouden door de organisatoren. Ik liep mee met de tocht en filmde hoe de mensen liepen en zongen. Eenmaal bij DNA aangekomen, nam mijn collega het filmen over.
Daar werd de petitie uitgereikt aan de waarnemend voorzitter. Alleen, alle mensen van de pers moesten voor het hek blijven staan, wat betekende dat we met zo’n 30 mensen op tien vierkante meter stonden. Ik stond tegen een politieagent aangedrukt, achter me allemaal cameramensen, en ik moest de microfoon zo proberen te houden dat mijn cameraman ook geluid zou hebben bij de opnames. Het was zo hectisch daar, maar tegelijkertijd voelde het echt ontzettend spannend.
Ik was echt bezig met nieuws maken, probeerde het beste plekje te krijgen en hoopte dat mijn cameraman ook een goede plek had. Daarna filmden we nog een aantal jongeren en ook dat ging snel en hectisch. Juist daardoor was ik scherp en dat is ontzettend leuk.
Ik had nooit gedacht dus dat ik van de sensatie en drukte hield, maar hier is bewezen dat ik het wel degelijk leuk vind.
