Pizza, vino, pasta, kerken, kastelen en limoncello spritz. Als ik een lijstje zou maken van de meest gebruikte woorden van 2022, staan deze er zeker op. 2022 was niet zomaar een jaar; het was een jaar om trots op te zijn. Van reizen, ontmoetingen, alleen zijn, alleen voelen, hulp aannemen en van samenzijn.
‘Ik ga een half jaar naar Italië’, een gewaagde uitspraak, die dit jaar werkelijkheid werd. Huis opgezegd, spullen opgeslagen in een zeecontainer, de laatste weken voor vertrek op een camping gewoond, afscheidsfeestjegegeven, date ontmoet en op 10 april, stapte ik in Magda de Mazda. Op naar Italië, in een auto vol spullen. In m’n eentje reed ik in vijf dagen naar Siena, de eerste stop. Tussenstops: Heidelberg, Tarrenz, Riva del Garda en Ravenna. Wat een avontuur. Hellingproef geleerd, wandelingen in de brandende zon en bergen, veel vino en pasta leren kennen en beter Italiaans leren praten.
Bella Italia
Na Siena volgden Bologna, Milano, Torino, Salerno (en Amalfikust, Napoli, Pompeii, Herculaneum), weer Siena, Ferrara, Sirmione en Treviso (en omgeving). De meest indrukwekkende bergen van deze maanden waren veruit de Dolomieten (en de persoon die daar ook was), de beste pasta de Carbonara in Torino en de beste Limoncello Spritz in Salerno. De mooiste wandeling was de Via degli Dei en de fijnste stad was Bologna.
Cinque Terre en verder
Een kleine onderbreking van mijn reis kwam in augustus in de vorm van Lowlands en een bruiloft in Nederland en daarna reisde ik naar Cinque Terre voor een prachtige en zware wandeling in de bergen: de Alta Via Cinque Terre. Van daaruit door naar Passignano sul Trasimeno, Assisi, Ancona, Bari en Matera. Die laatste is wellicht de meest indrukwekkende stad die ik heb gezien. Maar echt kiezen uit vijf maanden reizen, is lastig.
A casa: Olanda
Eind september was mijn Italië-avontuur ten einde en kwam ik terug in Nederland. Dat is soms best even wennen. Aan alle alledaagse zaken, een nieuw huis (maar heel fijn), een relatie (de date heeft goed volgehouden) en werken op een ander tempo. In Italië hoefde er niet veel, lag het tempo bij alles lager, besliste ik alles zelf (tenzij er bezoek was) en dat was heerlijk. Maar: in Nederland zijn de mensen die dichtbij me staan en dat is uiteindelijk meer waard. Ik ben geen nomade of reisblogger die altijd op reis wil zijn. Ik ga graag op pad, voel me bevoorrecht dat dat kan, maar ik wil ook graag weer naar huis na een tijd.
In 2022 heb ik dat zeker geleerd: hoe fijn het ook is om op reis te zijn, een thuis in Nederland en mensen die ik liefheb om me heen, is nog veel belangrijker. Op naar een mooi 2023, vol reizen en thuiskomen!
