Een mengeling van schoonmaakmiddel, hout en muffe kussens dringt mijn neus binnen. Op vakantie zijn, betekent voor mij ook altijd even een onbekende geur opsnuiven. De geur van het nieuwe, van het thuis ver van huis. Van even wennen. En na een paar uur ruik ik het al niet meer, want dan adopteer ik een vakantiehuisje als mijn tijdelijke thuis. Heerlijk. Even weg. Lekker cliché, maar wel waar: zelfs in eigen land op vakantie gaan, is écht weg zijn. Roadtrippen door Nederland, daar had ik behoefte aan.
De eindbestemming: Diever, een klein dorpje in Drenthe. Waarom Diever? Omdat daar een camping is, waar heel schattige houten huisjes mét eigen sanitair en kookmogelijkheid zijn. En in deze coronatijd is dat een vereiste. Dus: het werd Diever. Het is vanuit Brabant zo’n twee uur rijden naar die kant van Nederland, maar mijn vriend en ik willen niet in één ruk doorrijden, want wat is daar nou de lol van?
Onderweg hebben we diverse stoppunten om even de benen te strekken, een zelfgesmeerde boterham te eten én om ons antiek liefhebbende hart op te halen. Op weg naar Diever zijn namelijk veel verschillende antiekwinkels (of eigenlijk boerderijen vol met oude rommel) te vinden. Nu is het voor ons een beetje een sport geworden om in antiekzaken mooie accessoires voor thuis of voor de verkoop te zoeken, dus Drenthe is een walhalla voor ons.
Antiekstop
In Rouveen is onze eerste antiekstop. Ik zou het je niet kunnen aanwijzen op de kaart van Nederland. Dat maakt helemaal niet uit, want Google Maps bracht ons er gewoon heen. De eigenaar van de antiekboerderij, zit lekker in de zon met z’n klompen aan, als wij langskomen. Hij drukt zijn sigaar goed tegen z’n onderlip aan en gooit de schuur open voor ons. Een uur later vertrekken we; een heleboel rommeltjes rijker.
In het buitenland neem ik zoveel mogelijk lokale bussen en treinen om alles van het land te zien, maar in Nederland neem ik er de tijd gewoon niet voor. Behalve dit weekend. Het mooie van binnendoor (en niet over de snelweg) naar je eindbestemming rijden, is dat je door de kleinste dorpjes komt, met de meest kneuterige boerderijen langs de kant van de weg. En het gevoel van vrijheid is optimaal: de ramen open, wind in je gezicht en overal om je heen natuur. Thermoskan met koffie erbij. Wat wil een mens nog meer? En dat in ons eigen landje.
Antiekboerderij-eigenaar met verlatingsangst
Vlak voordat we Diever binnenrijden, valt mijn oog op een bordje ‘Antiek’ aan een hek in een weiland. Daar moeten we op af. Wederom een grote boerderij met veel rommel en een 90-jarige eigenaar die ons moeilijk los kan laten. Met zijn rollator schuifelt hij achter ons aan en mompelt in het plat: ‘A’j mien niet kunt verstoan, mo’j oew hand opstekken’. Dat hadden we vervolgens constant kunnen doen, want we verstonden vrij weinig van wat hij zei. Dat hield hem niet tegen om voortdurend tegen ons te schreeuwen welke meubelstukken we allemaal zagen. Ik keek mijn vriend expres maar niet aan, anders zou ik mijn lachen niet in kunnen houden.
Het Koekoeksnest
Het afscheid bij Antiekboerderij De Olde Stee duurt wat lang (‘Wat doen jullie voor de kost? Waar komen jullie vandaan? Waar overnachten jullie?’), maar dan kunnen we door naar Diever. Op Camping Diever hebben we ‘Het Koekoeksnest’ gehuurd voor een nachtje. Een sfeervol, houten huisje midden in de natuur.
De hele reis hiernaar toe heeft mij al zoveel rust gegeven, omdat het even heel anders is dan anders. Even niet thuis werken, sporten, ontspannen en borrelen, maar gewoon in Diever naar de fluitende vogels luisteren. En dat boek lezen dat al drie weken klaarligt om gelezen te worden. Nu heb ik er rust voor. Roadtrippen door Nederland: ik kan het iedereen van harte aanbevelen. Adopteer tijdelijk een huisje in de natuur, dan voelt je eigen huis ook weer als thuis.
