“Willen jullie een korte rondleiding over de vismarkt?” De Sri Lankaan die Duits en Engels kan kijkt ons bijna smekend aan. Zijn ogen zeggen: ‘Zeg alsjeblieft ja, dan kan ik mijn verhaal vertellen.’ Mijn vriend Jan en ik kijken elkaar vertwijfeld aan: we houden allebei niet van vis. Maar vooruit dan maar.
De tour begint bij de kraampjes met verse vis. Ik onderdruk mijn neiging om te kokhalzen en blijf ondertussen vriendelijk lachen naar de beste man die alles over vis weet. Nadat hij ons langs alle vissoorten uit de Laccadiven Zee heeft geleid, is het tijd voor: de gedroogde vis.
Zweet en vissen
Los van het feit dat we geen visliefhebbers zijn, zijn we ook net een paar uur in Sri Lanka. We zijn nog totaal niet gewend aan de klamme, zweet aanzwengelende hitte en de geur van uitlaatgassen, die overal aanwezig is. Goed, terug naar die gedroogde vis. “Deze liggen hier te drogen, zodat ze uiteindelijk naar Japan kunnen om er sushi van te maken”, weet onze gids. “Wil je er één vasthouden?” Nou, nee dat hoeft niet per se van mij. En aan de blik van mijn vriend te zien, voor hem ook niet.
“Oké, hier heb je er één. De meertalige gids duwt een gedroogde schol in de handen van mijn vriend. De Sri Lankaan gebaart dat ik een foto moet maken van het geheel. Hij heeft Jan al in de juiste positie gebracht. Daar staat hij dan, met een stinkende gedroogde vis in zijn handen. Gelukkig is onze gids er enthousiast over.
Uiteraard mag een foto van ons samen met een uitgedroogde vis ook niet ontbreken. Dus hups, ook een kiekje van ons tweeën, met op de achtergrond een meterslange sliert van gedroogde vis die op het strand ligt. Dat is een exemplaar om in te lijsten.
Méér rondleidingen
Het visavontuur komt gelukkig ten einde, maar van onze gids komen we niet op een subtiele manier af. Hij wil de rest van Negombo, de tweede stad van Sri Lanka, ook laten zien. Daar hebben wij niet zo’n zin meer in, maar onze hints snapt hij niet. Of hij wil ze niet snappen. Hij blijft gebouwen aanwijzen en nieuwe verhalen oplepelen. Ondertussen komen we langs diverse lokale bewoners, die hopen dat we hen chocolade of pennen geven. Die hebben we nét niet mee genomen natuurlijk.
Na wederom een kwartier met de gids aan de wandel, is het mooi geweest. We bedanken hem voor de niet zo korte rondleiding en willen gaan. Dat is niet de bedoeling. Onze altijd vriendelijke man wil geld zien. We geven hem fooi, maar dat is blijkbaar niet genoeg voor hem, want hij kijkt ons nors na als we weglopen. De eerste wijze les van onze vakantie in Sri Lanka: een lokale bewoner die ‘zomaar’ een rondleiding aanbiedt, doet dat dus niet zomaar. Hier gebeurt niets voor niets én er bestaan geen korte rondleidingen in Sri Lanka.
