Dwalend door een donker doolhof, met af en toe een lichtpuntje: een scherm waarop het videowerk van Emma van der Put (1988) is geprojecteerd. De video’s staan sterk in contrast met elkaar. In de ene ruimte komen onscherpe, korrelige en zwart-wit beelden voorbij, terwijl een eindje verderop het beeld haardscherp en in kleur is. De observaties die de kunstenares door de camera maakt, zijn gedetailleerd. In de expositie ‘Rincé Alien’ in museum de Pont in Tilburg laat Van der Put haar oog voor bijzondere, soms ongure plekken, zien in haar werk.
Video lijkt deze maand wel het centrale thema in het museum. De ruimte waarin Van der Put haar videowerk exposeert, grenst aan het werk van kunstenaars Isaac Julien. Gigantische schermen met zijn films en stills uit de opnames zijn vlak naast Van der Puts tentoonstelling te zien.
Rincé Alien
Ook het hoogtepunt van Van der Puts werk is op een gigantisch videoscherm te zien. Viezige, verwaarloosde stukken van Station Brussel-Zuid wisselen elkaar af op het beeld. Een zwerver ligt op een bankje te slapen, een vrouw met een kapotte jas aan en een blikje goedkoop bier in haar hand, passeren in het werk. Dit slaat op de video Rincé Alien (gewassen vreemdeling). De titel refereert naar een tekst die op één van de muren staat gespoten in graffiti letters die Van der Put filmde. De beelden houden je aandacht goed en even waan je je in Brussel-Zuid. Een onbehaaglijk gevoel blijft hangen, na het zien van deze beelden.
Ommegang
In tegenstelling tot Rincé Alien blijven de twee andere video’s die Van der Put maakte, niet op je netvlies gebrand. Zo zijn in Ommegang (2015), een video die ongeveer zes minuten duurt, beelden te zien die ze filmde van beelden van een livestream van de reënsceneringvan een Middeleeuwse processie die ieder jaar op de Grote Markt in Brussel plaatsvindt. Het idee is mooi om beelden te filmen die mensen via de webcam bekijken, maar de uitkomst is vooral een heel korrelig, onscherp beeld. Zes minuten hiernaar kijken, is dan erg lang.
Het videowerk Rincé Alien is de moeite waard om voor te gaan zitten, maar de rest van de werken vallen wat tegen. Hierdoor blijft er wel mee tijd overkijken van de vaste collectie van museum de Pont.
