Aan het einde van het jaar heb ik altijd nogal nostalgische gevoelens. Ik kijk terug op de maanden die voorbij zijn gegaan en denk dan: ‘Potver, alweer een jaar voorbij’. En wat voor één. Geen makkelijk jaar, op alle mogelijke manieren niet, maar het was wél mooi.
Het heeft ook een functie, dat terugkijken en vooruitblikken aan het einde van een jaar. Het laat zien hoeveel waardevolle mensen ik om me heen heb, wat voor mooie verhalen ik heb mogen maken voor verschillende opdrachtgevers én hoe dat gekke Pieterpad mijn leven heeft veranderd.
Dieptepuntjes
2021 was er een van dieptepunten en van hoge pieken. Van verhuizen in een lockdown (Hoe kom ik aan meer verf nu de winkels dicht zijn? Artikelen online bestellen en erachter komen dat ze in het echt veel kleiner zijn), van toegeven dat ik niet álles alleen kan en van water over mijn laptop gooien (hoera voor de back-up!). Maar ook van: het afronden van het Pieterpad, voor mezelf beginnen als freelance journalist, van nieuwe reizen (daarover later meer) en van een hele belangrijke beslissing voor 2022.
In april 2022 vertrek ik namelijk voor een half jaar naar Italië. Om te wonen, te werken, te wandelen en vooral: te leven. Het kan, dus waarom niet? Ik hoop daar veel mooie verhalen en foto’s te maken en die deel ik uiteraard. En: ik wil vooral genieten van een nieuwe cultuur, andere leefgewoonten en alle facetten van het land waar ik altijd al gek op ben. Dus: ik ga. Naar Siena en Bologna en daarna: bestemming onbekend. Doodeng hoor, maar ik ga dus wel.
Al met al kan ik met recht terugkijken op 2021 en zeggen: ‘Het is geslaagd’. Want een jaar met alleen maar hoogtepunten is ook maar saai. Zonder dalen, geen pieken zeggen ze toch altijd? Lekker cliché, maar toch lijkt mij dat een heel realistisch beeld van het leven. Met graag ietsje meer pieken dan dalen in 2022. Op naar een mooi nieuw jaar, vol prachtige avonturen!