Een tafeltje voor één persoon, alsjeblieft’. De serveerster kijkt me ietwat verbaasd aan. Dan herpakt ze zich en wijst me een tafel aan in het restaurant. Ik schuif op de bank en kijk om me heen. Veel stellen, families, vrienden en toch ook een aantal mensen die ook alleen zitten. Het is dag 3 van mijn reis door Italië en ik raak er langzaamaan aan gewend: het alleen zijn. Ik pak de menukaart erbij en bestel als een echte Italiaanse un vino bianco en een tagliatelle bolognese.
Die derde dag kwam ik met de trein in Bologna aan. Ik had de twee dagen ervoor doorgebracht in Verona en dat was me goed bevallen. Toegeven: de eerste avond was ongemakkelijk en niet zo fijn. Ik moest alleen op zoek naar een restaurant en dat was lastig. Ik merkte dat ik echt over een drempel heen moest (niet alleen letterlijk die van de deur) om ergens alleen te gaan zitten. In mijn beste Italiaans vroeg ik de kaart en de ober bleef voortdurend in mijn buurt dralen om te kijken of alles wel goed ging. Gelukkig was de Airbnb waar ik overnachtte in Verona heel fijn en waren mijn hosts heel aardig. Ze gaven me het gevoel toch niet helemaal alleen te zijn.
Het hele artikel over mijn Italië-reis per trein is gepubliceerd op Singlessite.nl. Je leest het verhaal hier.
